Schronisko PTTK Leskowiec

Schronisko PTTK Leskowiec położone jest w Beskidzie Małym, pod szczytem Gronia Jana Pawła II (dawniej Jaworzyny - 890 metrów n.p.m.). Nieprecyzyjnie określane jako schroniskiem na Leskowcu, gdyż góra ta położona jest w pobliżu.

Inicjatywę budowy obiektu przedstawili działacze wadowickiego koła Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego po raz pierwszy w 1926, jednak dopiero w 1932 kupiono od jednego z gospodarzy z Targoszowa halę pod szczytem Jaworzyny. Budowa trwała wyjątkowo krótko - Jan Bargiel, cieśla z Targoszowa w 1932 w ciągu 4 miesięcy postawił budynek na zakupionym gruncie. Oprócz składek miejscowych członków PTT budowę wspomagał zarząd główny, a część wyposażenia przekazano z schroniska na Markowych Szczawinach. Nadzorującym budowę i głównym jej entuzjastą był Czesław Panczakiewicz, przewodniczący wadowickiego oddziału PTT.

W związku z dużym zainteresowaniem turystów już w 1934 trzeba było dobudować jadalnię i powiększyć kuchnię.

Pierwszym gospodarzem był Franciszek Byrski, a od 1938 Jan Targosz z żoną. W okresie II wojny światowej obiekt przejęło formalnie Beskidenverein. Formalnie, gdyż poszczególne sekcje tej organizacji nie potrafiły uzgodnić do której schronisko ma przynależeć. Oddział bielski, który tymczasowo nim administrował, nie interesował się zbytnio budynkiem, który niszczał i nie było w nim wody. Nie przyjmowano turystów, a jako opiekuna pozostawiono Jana Targosza, który pilnował, aby nie rozkradziono wyposażenia. W 1945 oddziały niemieckie miały spalić schronisko, ale zostały przez gospodarza poczęstowane bimbrem i dzięki temu budynek ocalał.

Po wojnie schronisko wróciło w ręce PTT, a później PTTK. W niektórych dekadach Polski Ludowej były problemy z utrzymaniem schroniska, ale obecnie, dzięki ruchowi pielgrzymkowemu na Groń Jana Pawła II schronisko jest jednym z bardziej popularnych obiektów w tej części Beskidów. Kilka lat temu przeszło generalny remont, a w 2002 nadano mu imię Czesława Panczakiewicza, inicjatora budowy sprzed 70 lat.